GİRİŞ ve AMAÇ: Konvülsif olmayan absans epilepsi ve konvülsif epilepsi nöbet tiplerinin aynı hastada bulunması çok nadir olarak görülmektedir. Yapılan çalışmalarda genetik absans epilepsili modellerde konvülsif nöbetlerin gelişmesine karşı bir direnç olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda her iki nöbet aktivitesinin karşılıklı etkileşiminde önemli bir beyin bölgesi olan substantia nigra pars retikulata'nın (SNR) SNRanterior ve SNRposterior alt bölümlerinde yer alan GABAerjik nöronlardaki glutamik asit dekarboksilaz (GAD) immünoreaktivitesinin incelenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda erişkin, erkek, epileptik olmayan Wistar sıçanlar ile genetik absans epilepsili sıçanlar kullanıldı. Her iki deney grubu konvülsif epilepsi nöbetlerinin geliştiği kindling modeli için elektriksel uyarı aldı. Bu amaçla, hayvanların basolateral amigdala bölgelerine stereotaksik yöntemle elektriksel uyarı elektrodu ve elektroensefalogram kaydı için kortekse kayıt elektrodu yerleştirildi. İmmünohistokimya reaksiyonunda SNR içeren sagittal kesitler kullanıldı. Kesitler anti-GAD67 antikoru ile inkübe edildi. GAD67 immünreaktif nöronların sinyal yoğunlukları fotoğraflar üzerinden densitometrik olarak analiz edildi. Elde edilen ölçüm sonuçlarının istatistiksel analizinde tek yönlü ANOVA ve Bonferroni posthoc testi kullanıldı.
BULGULAR: Kontrol grubu Wistar sıçanlar ile kontrol grubu genetik absans epilepsili sıçanların her iki SNR alt bölgesindeki GAD67 immünoreaktivitesi arasında bir fark bulunmadı. Kindling uyarısı alan Wistar hayvanların SNRposterior bölgesindeki GAD67 immünreaktivitesinde artış olduğu halde, uyarı alan GAERS’lerde SNRposterior bölgesindeki GAD67 immünreaktivitesinde azalma izlendi. Bu iki grup arasında GAD67 immunoreaktivitesinde saptanan farkın istatistiksel olarak anlamlı oduğu tespit edildi (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Konvülsif olmayan absans epilepsi nöbetleri ve konvülsif epilepsi nöbetleri arasındaki karşılıklı etkileşimde SNRposterior alt bölgesinde sentezlenen GABA düzeyi önemli bir rol oynamaktadır.

INTRODUCTION: Nonconvulsive absence epilepsy and convulsive epilepsy seizures are rarely seen in the same patient. It has been demonstrated that there is a resistance to development of convulsive seizures in genetic absence epilepsy models. The present study investigated glutamic acid decarboxylase (GAD) immunoreactivity in the brain region related to the interaction of these two seizure types, namely substantia nigra pars reticulata (SNR) subregions, SNRanterior and SNRposterior.
METHODS: Nonepileptic adult male Wistar rats and Genetic Absence Epilepsy Rats from Strasbourg (GAERS) were used. Experimental groups of Wistar and GAERS were electrically stimulated for kindling model to induce convulsive epileptic seizures. An electrical stimulation cannula was stereotaxically implanted to the basolateral amygdala and recording electrodes were placed on the cortex. Sagittal sections of SNR were used to evaluate immunohistochemical reaction. Sections were incubated with anti-GAD67 antibody. Densitometric analysis of GAD67 immunoreactive neurons was performed using photographs of stained sections. One-way analysis of variance and post hoc Bonferroni test were used for statistical analysis of the data.
RESULTS: There was no difference in GAD67 immunoreactivity of SNR subregions of control Wistar and control GAERS. An increase in GAD67 immunoreactivity was detected in SNRposterior subregion of stimulated Wistar rats, whereas there was a decrease in GAD67 immunoreactivity in SNRposterior of stimulated GAERS. The difference in GAD67 immunoreactivity between these two groups was statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Level of synthetized gamma-aminobutyric acid in SNRposterior subregion plays an important role in the interaction of nonconvulsive absence epilepsy seizures and convulsive epilepsy seizures.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kronik hepatit B (KHB) son derece önemli bir sağlık problemidir. Hepatit B virüsü (HBV) enfeksiyonunun sonuçları HLA-DPA1 alellerindeki varyasyonlarla ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı, HLA-DPA1 alellerinin tedavi yanıtı ve HBeAg serokonversiyonu ile olası ilişkisinin araştırılmasıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: HLA-DPA1 alellerinin tedavi yanıtı, siroz gelişimi, HBeAg serokonversiyonu ve HBeAg kaybı sonrasında hastalığın nüksetmesi ile ilişkilerinin araştırılması amacıyla 246 KHB hastasının 8 farklı HLA-DPA1 aleli sekans spesifik primerler kullanılarak polimeraz zincir reaksiyonu ile dizilenmiştir.
BULGULAR: HLA-DPA1 alelleri ile tedavi yanıtı, siroz oluşumu ve HBeAg serokonversiyonu arasında anlamlı bir ilişki mevcut değildir. Fakat, HLA-DPA1*04: 01 aleli HBeAg serokonversiyonu sonrasında hastalığın tekrar yüksettiği hastalarda daha sık görülmektedir (100% vs 36.8%, Fisher’in kesin testine göre p = 0.037).
TARTIŞMA ve SONUÇ: HLA-DPA1*04: 01 aleli HBeAg serokonversiyonu sonrasında hastalığın tekrar nüksetmesinde bir risk faktörü olarak görülebilir.

INTRODUCTION: Chronic hepatitis B (CHB) is a major health problem. The outcome of hepatitis B virus (HBV) infection is associated with variations in HLA-DPA1 alleles. The aim of this study was to investigate possible associations of HLA-DPA1 alleles with treatment response and with hepatitis B virus e antigen (HBeAg) seroconversion.
METHODS: Eight different HLA-DPA1 alleles from 246 CHB patients were genotyped by polymerase chain reaction with sequence-specific primers at high resolution to investigate the association of HLA-DPA1 alleles with treatment response, development of cirrhosis, HBeAg seroconversion, and disease reoccurrence upon HBeAg loss.
RESULTS: There was no significant association between HLA-DPA1 alleles and treatment response, development of cirrhosis, or HBeAg seroconversion. However, HLA-DPA1*04: 01 allele was significantly more frequently found in patients who redeveloped disease upon HBeAg seroconversion (100% vs 36.8%: p=0.037; Fisher’s exact test).
DISCUSSION AND CONCLUSION: HLA-DPA1*04: 01 allele may be a risk factor for reoccurrence of CHB after HBeAg seroconversion.

GİRİŞ ve AMAÇ: Sepsis, günümüzde modern tıp alanında yapılan tanı ve tedavideki gelişmelere rağmen halen önemli morbidite ve mortalite nedenlerinden biridir. Bu nedenle tanıyı destekleyecek doğru ve hızlı sonuç veren laboratuvar incelemelerine gereksinim vardır. Bu çalışma, prokalsitonin ve sTREM-1 gibi immünolojik göstergelerin, sepsis ve SIRS olgularının ayırıcı tanısındaki değerini ölçmek ve sepsisli hastaların prognozunu belirlemedeki değerini araştırmak amacıyla planlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Prospektif olarak yapılan çalışma kapsamına 20-92 yaş arası 38 SIRS ve 52 sepsis olmak üzere toplam 90 hasta alınmıştır. Hastalardan yatış sırasında ve takipte iki kan örneği alınmıştır. sTREM-1 ELISA yöntemi (MyBioSource, Italy), procalcitonin miniVIDAS B.R.A.H.M.S PCT® assay (BioMerieux®, France) ile ölçülmüştür. Ayrıca hastalar klinik olarak APACHE II skorlama sistemi ile değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Yoğun bakıma yatış günü alınan örneklerde sTREM-1, PCT seviyeleri ve APACHE II skoru sepsis grubunda SIRS grubuna göre anlamlı olarak yüksektir (p=0.001;p=0.01;p=0.001). sTREM-1 düzeyleri ve APACHE II skoru kan kültürü pozitif olanlarda negatiflere göre daha yüksek bulunmuştur (p=0.002; p= 0.006). PCT, CRP ve sTREM-1 seviyeleri, hayatını kaybedenlerde anlamlı olarak yüksektir. Sepsis SIRS ayrımında sTREM için cut-off değeri ≥ 133 pg/ml alındığında duyarlılık %71.1 özgüllük %76.3, PCT 1.57 alındığında duyarlılık %67.3 ve özgüllük %65.79 olarak bulunmuştur.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sepsis düşünülen hastalarda APACHE II ve SOFA gibi skorlama sistemlerine ek olarak sTREM-1 ve PCT kullanılabilir. Ancak bulgularımızın daha geniş serili çalışmalarla desteklenmesi uygun olacaktır.

INTRODUCTION: Sepsis is still major cause of morbidity and mortality, despite improvements in diagnosis and treatment in modern medicine. Therefore, laboratory examinations that provide correct and rapid results are needed to support the diagnosis. This study was conducted to investigate value of immunological indicators procalcitonin (PCT) and soluble triggering receptor expressed on myeloid cells-1 (sTREM-1) in differential diagnosis of patients with sepsis and systemic inflammatory response syndrome (SIRS), as well as to assess their importance in determining prognosis of patients with sepsis.
METHODS: Total of 90 patients, 38 with SIRS and 52 with sepsis, who were between the ages 20 to 92, were included in this prospectively planned study. Blood sample was collected from the patients during hospitalization and again in follow-up visit. Enzyme-linked immunosorbent assay (MyBioSource, Inc., San Diego, CA, USA) was used to measure sTREM-1, and PCT was measured using mini VIDAS B.R.A.H.M.S PCT assay (Biomerieux, S.A., Marcy-l’E'toile, France). In addition, patients were clinically assessed using Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE) II scoring system.
RESULTS: On day of intensive care unit admission, sTREM-1 and PCT levels, as well as APACHE II score were significantly higher in sepsis group than SIRS group (p=0.001, p=0.01, p=0.001, respectively). Values of sTREM-1 and APACHE II score were higher in the patients with positive blood cultures than those with negative culture results (p=0.002, p=0.006, respectively). PCT, C-reactive protein, and sTREM-1 levels were significantly higher in nonsurviving group. In differentiation of SIRS from sepsis, sTREM-1 cut-off value ≥133 pg/mL and PCT cut-off value of 1.57 ng/mL yielded sensitivity of 71.1% and 67.33%, and specificity of 73.3% and 65.79%, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In patients with suspected sepsis, sTREM-1 and PCT can be used as indicators, in addition to scoring systems such as APACHE II and Sepsis-related Organ Failure Assessment score. However, it would be appropriate to support present findings with studies of larger series.

GİRİŞ ve AMAÇ: Inflamatuar Barsak Hastalarında (IBH) yaşlı tanımı icin net olarak kabul edilmiş bir yaş yoktur ancak son yayınlarda 60 yaş yaygın kullanım bulmaktadır. IBH yaşlı popülasyonda genç erişkinden daha farklı seyirler göstermektedir. Klinik daha hafif seyirli olmakta ve yaş, komorbid hastalıklar; ilaç etkileşimleri ve organ yetersizlikleri gibi nedenlerden dolayı tedavi seçenekleri kısıtlanmaktadır. Yaşlı popülasyonda Crohn Hastalığı ile ilgili sinirli sayıda yayın mevcuttur. Burada ülkemizden bu konu ile ilgili ilk verileri bildiriyoruz.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemiz IBH polikliniğinde 1996 ve 2015 yılları arasında takip ve tedavi edilen toplam 3125 hastadan Crohn Hastalığı tanısı olan 95 hasta çalısmaya alındı. Veriler hasta kayıtları ve özel dosya sisteminden elde edilerek toplandı.
BULGULAR: Ortalama yas 66 ve K/E oranı 1.6 olarak saptandı. Hastaların %48.4'unde kolonik hastalık, %37.9'unda ileokolonik tutulum ve %13.7'sinde sadece ince barsak tutulumu saptandı. Hastaların %23.1'inde cerrahi gereksinimi ki cogunlukla sag hemikolektomi ve ilerotransversostomi saptandı. Hastaların büyük cogunlugu mesalazin ve azatiyoprin almaktaydı. %12.6'sinda en sık koroner arter hastalığı olmak üzere 2 ya da daha fazla komorbid hastalık bulunmaktaydı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Verilerimiz literatürde daha önce saptanan veriler ile paralellik göstermektedir. Bu yayın ülkemizden geriatrik popülasyonda Crohn Hastalığı ile ilgili olarak tatmin edici hasta sayısı ile birlikte ilk veridir.

INTRODUCTION: There is no precise consensus at present on age to define elderly patients with inflammatory bowel disease (IBD), but recently, age of more than 60 years has been widely accepted. Characteristics of IBD in the elderly are somewhat different from what is seen in younger patients. The elderly have milder disease activity, and therapeutic options are fewer because of their age and features such as comorbidities, drug interactions, and loss of organ function. There are few reports on Crohn’s disease in the elderly. Herein, first report on this topic with respect to population of this country is presented.
METHODS: Characteristics of 95 patients with Crohn’s disease, who were over age 60 from 3125 patients with IBD treated in our clinic between 1996 and 2015 were analyzed. Research was performed using patient files, and outpatient clinic visits, when possible.
RESULTS: Median age of the group was 66 years, and male: female ratio was 1.6. Of the total, 48.4% of the patients had colonic disease, 37.9% had ileocolonic disease, and 13.7% had small bowel disease. Data indicated that 23.1% of patients had undergone surgical procedures, which were primarily right hemicolectomy and ileotransversostomy. Disease was most often managed with mesalazine or azathioprine. It was also determined that 12.6% patients had 2 or more comorbidities, and findings indicated coronary heart disease and hypertension were most prevalent.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Analysis revealed similar features in characteristics of disease compared with recent knowledge reported in the literature. This is the first report from our country to describe Crohn’s disease in the elderly population, and the number of patients is sufficient to provide general information about this group.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma 2011 yılında Sri Lanka’da geliştirilen hemşirelik hizmetleri ve ilgili hastane hizmetlerinin kalitesine dair hasta algıları ölçeğinin Türk hastalarda geçerlilik ve güvenilirliğini test etmek amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Metodolojik tipteki araştırma, etik onay ve kurum izinleri alındıktan sonra İstanbul ilinde yer alan bir tıp fakültesi hastanesinde tedavi olmak üzere en az 3 gün yatan, 180 erişkin hastaya taburculukları sırasında Kasım 2013-Kasım 2014 tarihleri arasında uygulandı. Ölçeğin dil geçerliği yapıldıktan sonra geçerlik ve güvenirlik analizleri yapıldı. İçerik geçerliliği, içerik geçerliliği indeksi, yapı geçerliliği, açıklayıcı faktör analizi, güvenirliği Cronbah’s alpha ve madde toplam korelasyonu ile incelendi.
BULGULAR: İçerik geçerliliği indeksi ortalaması 0.95 ile beklenen değerin üzerinde bulundu. Açıklayıcı faktör analizi sonucunda Hemşirelik Bakımı ve İlgili Hastane Hizmetlerinin Kalitesine Dair Hasta Algıları Türkçe ölçeğinde, toplam varyansın 82.40’ını açıklayan, öz değeri 1’in üzerinde olan 4 faktör saptandı. Her bir ifadenin faktör yükünün ≥ 40 olduğu saptandı. Alt boyutlarda Cronbah alpha değerleri 0.84 to 0.98 arasında, toplamda ise 0.98 bulundu. Madde toplam korelasyon değerinin tüm grupta 0.56-0.83 arasında değiştiği ve beklenen sınırın üzerinde olduğu görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dört alt boyut ve 36 maddelik Hemşirelik Bakımı ve İlgili Hastane Hizmetlerinin Kalitesine Dair Hasta Algıları Türkçe ölçeğinin Türk toplumu için geçerli ve güvenilir olduğu sonucuna varıldı.

INTRODUCTION: This study aimed to test the validity and reliability of a version of the tool developed in Sri Lanka in 2011 to assess patient perceptions of the quality of nursing care and related hospital services created for use with Turkish patients.
METHODS: This methodological study was conducted between November 2013 and November 2014 after obtaining ethical approval and organizational permission. Data was collected during discharge from 180 adult patients who were hospitalized for at least 3 days at a medical school hospital located in Istanbul. After language validation, validity and reliability analyses of the scale were conducted. Content validity, content validity index (CVI), construct validity, and exploratory factor analysis were assessed and examined, and reliability was tested using the Cronbach’s alpha coefficient and item-total correlations.
RESULTS: Mean CVI was found to be 0.95, which is above expected value. Exploratory factor analysis revealed 4 factors with eigenvalues above 1, which explained 82.4% of total variance in the Turkish version of the tool to measure patient perceptions of nursing care and other hospital services. Factor loading for each item was ≥.40. Cronbach’s alpha coefficient of sub-dimensions and total scale were found to be 0.84-0.98 and 0.98, respectively. Item-total correlations ranged from 0.56 to 0.83 for the entire group, which was above expected values.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The Turkish version of the scale to assess patient perceptions of the quality of nursing care and related hospital services, which comprised 4 sub-dimensions and 36 items, was found to be valid and reliable for use with the Turkish population.

GİRİŞ ve AMAÇ: Timoma tipik bir epitelyal tümördür. Nadir görülmekle birlikte ön mediyastinal kitlelerin %50’sini oluştururlar. Prognozu etkileyen faktörler net değildir. Timomaya eşlik eden immün hastalıklar çok çeşitli olup, Myastenia Gravis (MG) en sık eşlik eden paraneoplastik sendromdur. Timomanın tedavisinde en etkili yöntem komplet cerrahi rezeksiyondur. Bu çalışmada timomalı olgularda MG varlığının prognozu ne yönde etkilediği incelenmistir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde Ocak 2003- Eylül 2016 tarihleri arasında timoma tanısıyla opere edilen 61 olgu retrospektif olarak incelendi. Olgular MG’nin eşlik ettiği ve etmediği timoma olarak iki gruba ayrıldı. Yaş, cinsiyet, şikayet, lezyon lokalizasyonu, girişim yolu, yapılan rezeksiyon, histopatolojik tanı, evre, ve uzun dönem takip sonuçları açısından değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen toplam 58 olguda ortalama yaş 48 olup bu olguların 37’i erkek, 21’i kadın idi. 24 olguya MG eşlik ederken, 34 olguya MG eşlik etmiyordu. Olguların izlem süresi 1 ay ile 155 ay arasında değişmekteydi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: MG’nin eşlik ettiği grupta 5 yıllık sağkalım % 87.5 iken MG’nin eşlik etmediği grupta %82.4 olarak saptandı. MG’in eşlik ettiği timoma olgularının sağ kalım süresi daha uzun olmasına rağmen iki grup arasında anlamlı bir istatistiksel farklılık saptanmadı (p=0.311).

INTRODUCTION: Thymoma is a standard epithelial tumor. Though it is rare, it constitutes 50% of anterior mediastinal masses. Variety of immunological diseases may accompany thymoma; however, myasthenia gravis (MG) is the most frequently associated paraneoplastic syndrome. Most effective treatment for thymoma is complete surgical resection. In this study, impact of MG on prognosis of thymoma cases was examined.
METHODS: Records of 61 patients who underwent surgery with diagnosis of thymoma between January 2003 and September 2016 were retrospectively reviewed. All cases were analyzed for data related to age, gender, complaint, localization of lesion, surgical procedure, histopathological diagnosis, stage, MG, and long-term follow-up results.
RESULTS: Total of 58 cases were included in the study. Of those, 37 patients were male and 21 were female. Mean age was 48 years. While 24 cases of thymoma were accompanied by MG, 34 cases were not. Duration of follow-up ranged from 1 month to 155 months.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was found that in group with MG, 5-year survival rate was 87.5% while it was 82.4% in group without MG. Despite longer duration of survival in group of thymoma associated with MG, there was no significant statistical difference between groups (p=0.311).

GİRİŞ ve AMAÇ: Osteoporoz kemik yoğunluğunun azalması ve kemik yapısının bozulması ile karekterize ilerleyici metabolic kemik hastalığıdır. Çift enerji X-ışını absorpsiyometre (DXA) kemik mineral yoğunluğu ölçümünde yaygın kullanılan güvenilir ölçüm tekniğidir. Çalışmamızın amacı sol proksimal tibia kemik mineral yoğunluğunun normal aralığını belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma 25-69 yaşları arasındaki 55 kadında yapıldı. Lumbal vertebra ve sol proksimal tibianın DXA kullanılarak kemik mineral yoğunlukları ölçüldü. Sol proksimal tibia alt-bölgelerin kemik mineral yoğunluğu değerleri ile total lumbal vertebra BMD değeri arasında anlamlı korelasyon vardı (r=0.111-0.766). Normal populasyonda total lumbal vertebra (L1-L4) ortalama KMY değerine götüren lineer regresyon formülüyle yaş ile uyumlu sol proksimal tibia bölgelerinin ortalama KMY değeri hesaplandı. Bundan yeni simüle edilmiş T skorları ölçüldü.
BULGULAR: Proksimal tibia alt-bölgelerinin yeni simüle edilmiş T skorları ile total lumbal vertebra T skoru arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Proksimal tibianın osteoporozda KMY ölçümü için ideal yeni bir değerlendirme alanı olduğunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Osteoporosis is progressive metabolic bone disease that decreases bone density and features deterioration of bone structure. Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) is commonly used and reliable method to measure bone mineral density (BMD). Aim of this study was to determine normal ranges of BMD in left proximal tibia.
METHODS: Fifty-five females were included in this study. BMD was measured at the lumbar spine and the left proximal tibia using DXA. BMD value of subregions in the left proximal tibia was significantly correlated with BMD value of the total lumbar spine (r=0.111–0.766). New average BMD values of the left proximal tibia were calculated according to age using linear regression formula, leading to average BMD value for the total lumbar spine (L1-L4) in normal population. New simulated T-scores for proximal subregions of the tibia were then calculated.
RESULTS: T-scores for proximal subregions were not different from T-scores of total lumbar spine (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was concluded that proximal tibia is an ideal region for measurement of BMD in osteoporosis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Postoperatif üriner retansiyon (POÜR) spinal anestezi sonrası sık karşılaşılan bir komplikasyondur. Ultrason anestezi öncesi ve cerrahi sonrası mesane hacminin hesaplanmasında, miksiyon sonrası rezdüel volümün tahmininde kolayca kullanılabilen non-invaziv bir yöntemdir. Çalışmanın primer amacı spinal anestezi uygulanacak hastalarda operasyon öncesi ve sonrası ölçülen mesane hacminin, postoperatif üriner retansiyonun öngörülmesi üzerindeki etkisinin araştırılmasıdır. Sekonder amaç, üretral kateter kullanımının gerekliliğini ve sondaya bağlı üriner enfeksiyon riskini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya spinal anestezi altında elektif unilateral artroskopik diz cerrahisi geçirmesi planlanan 80 hasta dahil edildi. Duysal ve motor blok oluşma süreleri ve seviyeleri, preoperatif, derlenme odasına alınırken ve çıkışta mesane hacimleri, üretral sonda kullanımı ve üriner enfeksiyon görülme oranları kaydedildi.
BULGULAR: Hastaların %28.7’sinde postoperatif üriner retansiyon gelişirken %71.3’ünde üriner retansiyon görülmedi. Duysal bloğun L2 seviyesine gerileme süreleri idrar retansiyonu gelişmeyen hastalarda anlamlı olarak düşük bulundu (p=0.012). Üriner retansiyon gelişen 23 hastadan 3 hasta mesane hacmi 600 ml’nin altında olmasına rağmen spontan idrar yapamadı. Mesane hacmi 600 ml’nin üzerinde olup idrar yapamayan hasta sayısı 20’ydi. Üriner retansiyon gelişen ve gelişmeyen gruplarda preoperatif mesane hacimleri arasında farklılık bulunmazken postoperatif derlenme odasına kabulde üriner retansiyon gelişen hastaların mesane hacimleri anlamlı olarak yüksek bulundu (p= 0.023). Postoperatif dönemde üretral kateterizasyona bağlı 5 hastada ağrı ve sık idrar yapma şikayetleri görüldü. Bu hastaların bir tanesinde üriner enfeksiyon gelişti. Üretral kataterizasyon yapılan ve yapılmayan hastalarda üriner enfeksiyon gelişimi açısından anlamlı farklılık yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Artroskopik diz cerrahisi geçirecek olan hastalarda mesane hacminin ultrason ile ölçümü POÜR gelişimini öngörmede kullanılabilir. Elektif üriner kataterizasyondan kaçınmak üriner sistem enfeksiyonlarını azaltabilir.

INTRODUCTION: Postoperative urinary retention (POUR) is a common complication after spinal anesthesia. Ultrasound (US) is a simple, non-invasive method to estimate bladder volume before and after surgery. Primary aim of the present study was to investigate utility of bladder volume measured before and after surgery in prediction of POUR risk. Secondary aim was to investigate necessity of urethral catheter use and risk of urethral catheter-related infections.
METHODS: Eighty patients who received spinal anesthesia for arthroscopic knee surgery were included in the study. Level and duration of sensory and motor block; bladder volume measured preoperatively, in post-anesthetic care unit (PACU), and when discharged from PACU; use of urethral catheter; and incidence of urinary tract infection data were recorded.
RESULTS: POUR was observed in 28.7% of patients. Length of time for sensory block regression was significantly shorter in patients without POUR (p=0.012). Spontaneous urination was not observed in 3 of 23 patients with POUR, although bladder volume was less than 600 mL. Bladder volume over 600 mL without urination was recorded in 20 patients. There was no statistical difference in preoperative bladder volume between patients who did or did not develop POUR. Bladder volume on admission to PACU was higher in patients with POUR (p=0.023). Urgency and dysuria were observed in 5 patients who required urethral catheterization during postoperative period. Urinary tract infection developed in 1 patient. There was no statistical difference in development of urinary tract infection between patient groups who did and did not undergo urethral catheterization.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Assessment of patient bladder volume with US before arthroscopic knee surgery may be used to foresee development of POUR. Avoiding elective urinary catheterization may reduce urinary infections.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kanser hastaları yoğun bakım ünitelerinde; kanser ilişkili veya tedaviye bağlı komplikasyonlar nedeniyle takip edilmektedir. Bu çalışmada; genel yoğun bakım ünitesinde yatan kanserli olguların analizi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda; 01 Ocak 2011 ile 31 Aralık 2012 tarihleri arasında Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Reanimasyon Ünitelerinde takip edilen kanser hastaları retrospektif olarak tarandı. Kanser hastalarının demografik verileri ile malignite türü hazırlanan formlara kaydedilerek incelendi.
BULGULAR: 2011-2012 yıllarında çalışmaya dâhil edilen 2240 yoğun bakım hastasından 482 kanser hastası tespit edildi. Yoğun bakımda kanserli hasta oranı %23,9 olarak bulundu. Kanser hastalarının yaş aralığı 3-93 yıl, yaş ortalaması 59,9 ve erkek/kadın oranı: 1,55 olarak bulundu. En sık görülen ilk üç kanser: kolorektal (%19,7), akciğer (%15,7) ve mide kanserleri (%11,6) olarak tespit edildi. Reanimasyon ünitelerimize yatan kanser hastaları için mortalite oranı: %46,6 olarak saptandı. Yapılan değerlendirme sonucunda larenks, akciğer, mesane, deri, rektosigmoid, hematolojik, böbrek malignite türleri erkek bağımlı iken özofagus ise kadın bağımlı malignite türü olarak tespit edildi. Diğer taraftan, mide, beyin, pankreas ve sınıflandırılmamış tümörler herhangi bir cinsiyetle ilişkili olmayan malignite türleri olarak bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Yoğun bakım ünitemizde, kadın ve erkeklerde en çok rektosigmoid tümör tanısı nedeniyle yatışı olanlar hastalar bulunmaktadır. Cinsiyetle ilişkilendirilmiş kanserler dışında, cinsiyetlerin birbirine oranı açısından; özofagus kanserlerinin kadın, larenks kanserlerinin ise erkek cinsiyetle bağımlı olduğunu saptadık.

INTRODUCTION: The present study is an analysis of cancer patients who received follow-up treatment for either can-cer-related complications or treatment-associated side effects while hospitalized in the intensive care unit (ICU).
METHODS: Records of cancer patients treated at Dr. Lütfi Kırdar Kartal Training and Research Hospital ICU between January 1, 2011 and December 31, 2012 were retrospectively reviewed. Demographic data and type of cancer were recorded in prepared forms and subsequently analyzed.
RESULTS: Among 2240 ICU patients treated and hospitalized between January 1, 2011 and December 31, 2012, 482 cancer patients were identified and included in the study. Percentage of cancer patients in ICU was 23.9%. Male to female ratio was determined to be 1.55. First 3 most common cancers found were colorectal (19.7%), lung (15.7%), and stomach cancers (11.6%). Mortality rate of cancer patients hospitalized in ICU was 46.6%. Larynx, lung, urinary bladder, skin, rectosigmoid, hematological, and kidney cancer were more prevalent in male patients, whereas esophageal cancer was seen in more female patients than male patients. Incidence of stomach, brain, and pancreatic cancers, as well as unclassified tumors, was found to be unrelated to gender.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Rectosigmoid cancer was most common type of cancer observed in our ICU. Esophageal cancer was observed in more females than males, while larynx cancer was more frequently present in males.

Leiomyomlar düz kas bulunan tüm dokulardan gelişebilen benign neoplasmlardır. Overin primer leomyoması, over dokusu içindeki düz kas hücrelerinden köken alan oldukça nadir soliter yapılı tümörlerdir. Günümüze dek ortalama 70 vaka bildirilmiştir. Genellikle premenopozal kadınlarda görülür. Bu yazıda, postmenopozal bir hastada sol overden kaynaklanan primer ovaryan leiomyom vakası sunulmuştur.

Leiomyomas are benign neoplasms that can develop wherever smooth muscle is present. Primary leiomyomas of the ovary originate from smooth muscle cells of ovarian tissue and are rare, solitary tumors. Approximately 70 cases have been reported. They usually present in premenopausal women. The present case is a report of left ovarian leiomyoma in a postmenopausal woman.

Şilotoraks süt rengi plevral aspiratta yüksek trigliserid ve düşük kolesterol düzeyleri ile karakterli nadir rastlanan bir klinik durumdur. Genellikle travma ya da maligniteler durumunda torasik kanalın etkilenmesi ile plevral boşluğa şili sızması sonucu oluşur. Tüberküloz lenfadenite bağlı şilotoraks literatürde çok az sayıda vaka şeklinde bildirimi yapılmış çok nadir bir durumdur. Patogenez kesin olarak bilinmemekle birlikte, büyümüş mediastinal ve hiler lenf nodlarının sisterna şili ve torasik kanala bası oluşturması ile torasik kanal sistemi ve azygos, interkostal venler arası kolleteral anastamozların açılması ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Burada mediastinal tüberküloz lenfadenit basısına bağlı olduğunu düşündüğümüz şilotorakslı bir hastanın antitüberküloz tedavi sonrası plevral effüzyonunun tamamen gerilediğini bildirmek istedik.

Chylothorax is a rare clinical condition characterized by high triglyceride and low cholesterol levels in milky pleural aspirate. Generally, it occurs through leakage of chyle as result of trauma or malignancy. Chylothorax due to tuberculous lymphadenitis is very rare clinical condition that has only been documented in a few cases. Although precise pathogenesis is not known, enlarged mediastinal and hilar lymph nodes are thought to be associated with opening of collateral anastomosis between thoracic duct and the azygos and intercostal veins by creating pressure on thoracic duct and cisterna chyli. Presently described is case of chylothorax thought to be due to compression from mediastinal tuberculous lymphadenitis, and which had complete remission after antituberculosis treatment.

Benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) en yaygın periferik vertigo nedeni olup KBB ve nöroloji kliniklerinin önemli bir hasta bölümünü oluşturmaktadır. Çeşitli manevralarla oluşan özgün nistagmus bulgularıyla sorumlu kanal hakkında bilgi edinilirken, yine farklı manevra türleriyle tedavileri yapılabilmektedir. Çoklu kanal patolojileri hem tanısal hem de tedavi basamakları açısından farklı zorluklar içermektedir. Bu makalede travmatik etiyoloji sonrası ortaya çıkan ve tedavi manevralarına dirençli bir çoklu kanal patolojili BPPV olgusu sunuldu.

Benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) is the most prevalent form of peripheral vertigo and is seen in a significant number of patients who present at neurology and ear, nose, and throat clinics. Various maneuvers may be used to determine the affected canal based on observation of specific nystagmus signs, and may also be used for treatment. Multiple canal pathology can make diagnosis and treatment more difficult. Presently described is case of BPPV with multiple canal pathology and traumatic etiology that was resistant to treatment.

Fibromiyalji sendromu (FMS), tedavisinde çeşitli farmakolojik veya non-farmakolojik modaliteler önerilen yaygın bir romatolojik hastalıktır. Son kılavuzlarda, FMS için pregabalin ilk basamak tedavi olarak önerilmektedir. Pregabalinin iyi bilinen yan etkileri somnolans, baş dönmesi, periferik ödemdir, ancak mastalji çok nadiren görülür. Bu yazıda, pregabalin tedavisi altında mastalji ve hiperprolaktinemi gelişen FMS'li bir olgu sunulmuştur.

Several pharmacological and non-pharmacological modalities have been proposed for the treatment of fibromyalgia syndrome (FMS), a common rheumatic disease. Pregabalin is suggested as a first-step medication for FMS in the newest guidelines. Drowsiness, dizziness, and peripheral edema are well-known side effects of pregabalin; however, mastalgia is rarely seen. Presently described is a case of FMS in a patient who developed mastalgia and hyperprolactinemia (HPL) while taking pregabalin.

İnkomplet yapılmış apandektominin nadir komplikasyonu olan güdük apandisit remnant apandiks dokusunun akut inflamasyonudur. Akut batın tablosu ile ortaya çıkabilir, apandektomi hikayesi tanıda gecikmeye sebep olabiilir. İnkomplete apandektomi, apandektomi hikayesi olan hastalarda ayırıcı tanıda yer almalıdır. Bu makalede apandektomiden 6 ay sonra gelişen güdük apandisit olgusunu sunduk. Apandektomi uygulanan hasta postoperatif 7. günde komplikasyonsuz taburcu edildi.

Stump appendicitis is an acute inflammation of remnant appendix, a rare complication of incomplete appendectomy. It may present as acute abdomen with history of appendectomy, which may cause delay in diagnosis. Therefore, incomplete appendectomy should be considered as a differential diagnosis of acute abdomen in patients with medical history of appendectomy. The present case is one of stump appendicitis 6 months after appendectomy. Stump appendectomy was performed and the patient was discharged 7 days after the operation without any complication.