INTRODUCTION: Thymoma is a standard epithelial tumor. Though it is rare, it constitutes 50% of anterior mediastinal masses. Variety of immunological diseases may accompany thymoma; however, myasthenia gravis (MG) is the most frequently associated paraneoplastic syndrome. Most effective treatment for thymoma is complete surgical resection. In this study, impact of MG on prognosis of thymoma cases was examined.
METHODS: Records of 61 patients who underwent surgery with diagnosis of thymoma between January 2003 and September 2016 were retrospectively reviewed. All cases were analyzed for data related to age, gender, complaint, localization of lesion, surgical procedure, histopathological diagnosis, stage, MG, and long-term follow-up results.
RESULTS: Total of 58 cases were included in the study. Of those, 37 patients were male and 21 were female. Mean age was 48 years. While 24 cases of thymoma were accompanied by MG, 34 cases were not. Duration of follow-up ranged from 1 month to 155 months.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was found that in group with MG, 5-year survival rate was 87.5% while it was 82.4% in group without MG. Despite longer duration of survival in group of thymoma associated with MG, there was no significant statistical difference between groups (p=0.311).
GİRİŞ ve AMAÇ: Timoma tipik bir epitelyal tümördür. Nadir görülmekle birlikte ön mediyastinal kitlelerin %50’sini oluştururlar. Prognozu etkileyen faktörler net değildir. Timomaya eşlik eden immün hastalıklar çok çeşitli olup, Myastenia Gravis (MG) en sık eşlik eden paraneoplastik sendromdur. Timomanın tedavisinde en etkili yöntem komplet cerrahi rezeksiyondur. Bu çalışmada timomalı olgularda MG varlığının prognozu ne yönde etkilediği incelenmistir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde Ocak 2003- Eylül 2016 tarihleri arasında timoma tanısıyla opere edilen 61 olgu retrospektif olarak incelendi. Olgular MG’nin eşlik ettiği ve etmediği timoma olarak iki gruba ayrıldı. Yaş, cinsiyet, şikayet, lezyon lokalizasyonu, girişim yolu, yapılan rezeksiyon, histopatolojik tanı, evre, ve uzun dönem takip sonuçları açısından değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya dahil edilen toplam 58 olguda ortalama yaş 48 olup bu olguların 37’i erkek, 21’i kadın idi. 24 olguya MG eşlik ederken, 34 olguya MG eşlik etmiyordu. Olguların izlem süresi 1 ay ile 155 ay arasında değişmekteydi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: MG’nin eşlik ettiği grupta 5 yıllık sağkalım % 87.5 iken MG’nin eşlik etmediği grupta %82.4 olarak saptandı. MG’in eşlik ettiği timoma olgularının sağ kalım süresi daha uzun olmasına rağmen iki grup arasında anlamlı bir istatistiksel farklılık saptanmadı (p=0.311).