Changing face of acute rheumatic fever in childhood and our clinical results

OBJECTIVE: This study aims to evaluate the demographic and clinical findings of acute rheumatic fever (ARF) patients followed up in our clinic, their responses to treatment, and prognoses and to determine the clinical utility of echocardiography (ECHO) in the diagnosis of ARF.
METHODS: We retrospectively evaluated the data of 160 patients with ARF (6–17, mean 11.7±2.3 years, F/M: 88/72) that was diagnosed according to the Jones criteria and followed up in the pediatric cardiology clinic between January 2010 and January 2017.
RESULTS: About 29.4% (n=47) of 104 patients with rheumatic heart disease (RHD) had subclinical carditis. It was observed that subclinical carditis was most common in patients with polyarthralgia (52.2%); in contrast, clinical carditis was most commonly observed together with chorea (39%) and polyarthritis (37.1%). It was found that 60% (n=96) of the patients with rheumatic fever were between the ages of 10–13 and 31.3% (n=50) presented arthralgia most frequently in the winter months. The most common concomitant major symptoms were carditis + arthritis (35%) and carditis + chorea (19.4%). In patients with carditis, the most affected valves were mitral (63.8%) and aortic (50.6%) valves, respectively. The prevalence of monoarthritis, polyarthralgia, and subclinical carditis increased in cases diagnosed during and after 2015. The cardiac valve involvement findings of 71 of 104 patients (68.2%) with carditis improved during the approximately 7 years of follow-up. The regression of heart valve symptoms was significantly higher in patients with clinical carditis and those that complied with prophylaxis compared to patients with subclinical carditis and those that did not comply with prophylaxis.
CONCLUSION: We conclude that ECHO results should be included in the diagnostic criteria of ARF, and that subclinical carditis is associated with a risk of developing permanent RHD. Secondary prophylaxis non-compliance is significantly associated with recurrent ARF, and early prophylaxis can reduce the prevalence of RHD in adults and potential associated complications.

Çocukluk çağında akut romatizmal ateşin değişen yüzü ile klinik sonuçlarımız

Amaç: Kliniğimizde akut romatizmal ateş (ARA) tanısı ile izlenen olguların demografik ve klinik bulguları, ekokardiyografinin tanıdaki önemi, tedaviye yanıtları ve prognozlarının değerlendirilmesi amaçlandı.
Yöntemler: Ocak 2010- Ocak 2017 tarihleri arasında çocuk kardiyoloji kliniğinde 1992,2003 ve 2015 Jones ölçütlerine göre ARA tanılı 6-17 yaş arası (ortalama 11.7±2.3yıl, K/E: 88/72) 160 takipli hasta geriye dönük değerlendirildi.
Bulgular: Romatizmal kalp hastalığı (RKH) olan 104 hastanın %.29.4’ünde (n=47) subklinik kardit saptandı. Subklinik kardit en sık poliartraljili hastalarda (% 52,2) görülürken, klinik kardit en sık kore (% 39) ve poliartrit (% 37,1) ile birlikte görüldü. Romatizmal ateş hastaların %60’nın (n=96) 10-13 yaş arasında olduğu ve %31.3’nün (n=50) kış aylarında en sık artralji ( %71.9), artrit (%53.1) ve istem dışı hareketler (%25) başvurduğu saptandı. Major bulguların birlikte görülme dağılımına bakıldığında; %35’inde (n=56) kardit+artrit ve %19.4’ünde (n=31) kardit+kore birlikteliği idi. Karditli olgularda en sık tutulan kapak mitral (%63.8) ve aort kapak (%50.6) idi. Hastaların %44.4’ünde aort ve mitral yetmezlik birlikte tutulumu ve %18.8’inde izole mitral yetmezlik mevcuttu. Monoartrit ve poliartralji olgularında 2015 ve sonrasında anlamlı artma (p<0.05) ve bunların da sırasıyla %29.4 ve %52.2’sinde subklinik kardit görüldü. Karditli hastaların %70.4’ünde ilk 1 yıl içerisinde kapak bulgularında gerileme gözlenirken, yaklaşık 7 yıllık izlemde bu oranın %4.2 düştüğü saptandı. Kardite eşlik eden artrit veya korea varlığında izlemde RKH anlamlı yüksek kaydedildi. Hastaların %30’unda (n=48) tekrarlayan atak ilk bir yıl içinde gözlenirken, klinik ve subklinik sıklığı açısından anlamlı fark yoktu. İlk atağında kardit olmayan olgularda, rekürrens oranı %18.2 saptanırken; bu oran hafif karditte %18.2, orta karditte %36.4 ve ağır karditte %27.2 idi. Klinik karditli ve proflaksiye uyumlu astalarda; subklinik kardit ve proflaksiye uyumsuz hastalara göre kapak bulgularında gerileme oranı anlamlı düşüktü.
Sonuç: Çalışmamızda ekokardiyografinin ARA’lı hastalarda tanı ölçütleri içinde yer almasını, özelliklede subklinik karditin kalıcı RKH riski taşıdığı saptanmıştır. Sekonder proflaksi uyumsuzluğunun rekürren ARA gelişiminde önemli belirleyici faktör olduğu ve proflaksinin erişkin yaştaki RKH olan birey sayısının ve olası komplikasyonların azalmasına katkı sağlanabilir. (NCI-2021-3-48/R2)