Radiological measurement parameters of distal radius and wrist measured on X-rays in the Turkish population

OBJECTIVE: The aim of our study was to analyze the radiologic morphometry of the distal radius and wrist to assess acceptable limits for restoring normal wrist function after fracture.
METHODS: Radiological measurement parameters were measured retrospectively on anteroposterior and lateral (LAT) wrist radiographs (n=981). Radiological measurement parameters were volar tilt, radial inclination, radial height, ulnar variance, radiocarpal angle, and volar angulation angle. The patients’ age, gender, and side of the radiograph were recorded as demographic data.
RESULTS: The mean volar tilt angle was 15.4±4.3 degrees. The mean radial inclination angle in males was 26.8±3.6 degrees. The mean radial height was 13.6±2.1 mm. The mean ulnar variance was 0.8±1.9 mm. One hundred and eighty-nine patients had negative ulnar variances. The mean radiocarpal angle was 12.3±2.7. The mean volar angulation angle was 32.1±6.9 degrees. Radial height was found to be positively correlated with radial inclination (p<0.001; r: 601), but it was not significantly correlated with ulnar variance (p=0.14).
CONCLUSION: Distal radius fractures are one of the most common types of fractures. Radiological measurement parameters were used in the determination and follow-up of the treatment. The values obtained in this study belong to the Turkish population. These values may be used as reference values in determining the quality of reduction after fracture and in the design of suitable implants for fracture treatment.

Türk popülasyonunda direkt grafide ölçülen distal radius ve el bileğinin radyolojik ölçüm parametreleri

Amaç: Çalışmamızın amacı, kırık sonrası el bilek fonksiyonunun eski haline getirilmesinde kabul edilebilir sınırları değerlendirmek için distal radius ve el bileğinin radyolojik morfometrisini analiz etmektir.
Yöntemler: Radyolojik ölçüm parametreleri ön-arka (AP) ve yan (LAT) el bileği radyografilerinde geriye dönük olarak ölçüldü (n = 981). Radyolojik ölçüm parametreleri volar tilt, radial eğim, radyal yükseklik, ulnar varyans, radyokarpal açı ve volar açılanma açısıydı. Hastaların yaşı, cinsiyeti ve radyografinin çekildiği taraf demografik veri olarak kaydedildi.
Bulgular: Ortalama volar tilt açısı 15.4±4.3 derece idi. Erkeklerde ortalama radyal eğim açısı 26.8±3.6 derece idi. Ortalama radyal yükseklik 13.6±2.1 mm idi. Ortalama ulnar varyans 0,8±1,9 mm idi. Yüz seksen dokuz hastada negatif ulnar varyans vardı. Ortalama radyokarpal açı 12.3±2.7 idi. Ortalama volar açılanma açısı 32.1±6.9 derece idi. Radyal yükseklik, radyal eğim ile pozitif olarak ilişkili bulundu (p<0,001; r: 601), ancak ulnar varyans ile anlamlı olarak ilişkili değildi (p-değeri = 0.14).
Sonuçlar: Distal radius kırıkları en sık görülen kırık tiplerinden biridir. Tedavinin belirlenmesi ve takibinde radyolojik ölçüm parametreleri kullanılmaktadır. Bu çalışmada elde edilen değerler bir Türk popülasyonuna aittir. Bu değerler, kırık sonrası redüksiyon kalitesinin belirlenmesinde ve kırık tedavisi için uygun implantların tasarımında referans değerler olarak kullanılabilir. (NCI-2022-10-3)