Relationship between hill-sachs lesions and morphometry of glenoid, acromion and coracoid process
Abdullah Ors1, Tuncay Colak1, Neslihan Buyukmurat2, Cengiz Erdemir3, Birkan Kibar41Department of Anatomy, Faculty of Medicine, Kocaeli University, Kocaeli, Turkiye2Department of Administration, Kartal Dr. Lutfi Kırdar City Hospital, Istanbul, Turkiye
3Department of Orthopaedics and Traumatology, Darıca Farabi Training and Research Hospital, Darıca, Kocaeli, Turkiye
4Clinics of Orthopaedics and Traumatology, Haydarpasa Numune Training and Research Hospital, Istanbul, Turkiye
Objective: Hill-Sachs lesions are considered as an a priori risk factor for glenohumeral instability. Determination of glenoid and coracoacromial arch morphometric properties of patients with Hill-Sachs lesions may aid in the diagnosis, identification of optimal treatment strategies and prevention of recurrence.
Methods: Computed tomography (CT) images of individuals between the ages of 20-40 were examined and the morphometric characteristics of the 39 patients with Hill-Sachs lesions and 71 control patients with healthy shoulder structures were compared. Glenoid inclination (GI), acromio-humeral distance (AHD), glenoid height (GH), glenoid superior width (GWs), glenoid inferior width (GWi), glenoid surface (GS), coraco-acromial distance (CAD), coraco-glenoid distance (CGD) and acromio-glenoid distance (AGD) were determined as morphometric features.
Results: The average values of the measurements in Hill-Sachs and control groups, respectively, were; glenoid inclination (1.06±6.61°; 4.33±6.20°), acromio-humeral distance (6.66±1.26; 7.67±1.64 mm), glenoid height (33.90±2.34; 35.03±3.29 mm), glenoid superior width (19.89±5.89; 19.83±2.37 mm), glenoid inferior width (24.28±2.53; 26.04±3.06 mm), glenoid surface (647.93±91.26; 721.58±136.86 mm2), coraco-acromial distance (40.24±3.99; 38.10±3.80 mm), coraco-glenoid distance (29.39±3.64; 29.96±4.44 mm) and acromio-glenoid distance (31.44±3.45; 31.64– 33.56 mm). Glenoid inclination (p=0.011), acromio-humeral distance (p=0.001), glenoid height (p=0.039), glenoid inferior width (p=0.001), glenoid surface area (p=0.002) and coraco-acromial distance (p=0.008) were significantly different between the groups.
Conclusion: The glenoid and coracoacromial arch morphometry showed significant differences in patients with Hill-Sachs lesions. Recognizing these differences can reduce recurrence rates by reducing risk factors in the treatment of glenohumeral instability and providing the closest anatomical integrity to normal.
Keywords: Arcus coracoacromiale; cavitas glenoidalis; glenohumeral instabilite; hill-sachs lezyonları
Hill-sack lezyonları ile cavıtas glenoıdalıs, acromıon ve processus corocoıdus morfometrisi arasındaki ilişki
Abdullah Ors1, Tuncay Colak1, Neslihan Buyukmurat2, Cengiz Erdemir3, Birkan Kibar41Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomisi Anabilim Dalı, Kocaeli, Türkiye2İdare Bölümü, Kartal Dr. Lütfi Kırdar Şehir Hastanesi, İstanbul, Türkiye
3Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Darıca Farabi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Darıca, Kocaeli, Türkiye
4Ortopedi ve Travmatoloji Klinikleri, Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul, Türkiye
Amaç: Hill-sack lezyonları glneohumeral instabilite için başlı başına bir risk faktörü olarak değerlendirilmektedir. Hill-sack lezyonlarına sahip hastalarında cavitas glenoidalis ve arcus coracoacromiale’nin morfometrik özelliklerinin belirlenmesi tanı, tedavinin belirlenmesi ve nükslerin önlenmesinde ortopedistlere yardımcı olabileceğini düşünmekteyiz.
Matetyal Method: 20-40 yaş arasında bulunan bireylere ait bilgisayarlı tomografi (BT) görüntüleri incelenmiş Hill-sack lezyonu bulunan 39 hasta ile sağlıklı omuz yapısına sahip 71 hastanın mormofetrik özellikleri karşılaştırılmıştır. Mormofetrik özellik olarak glenoid eğimi (GE), acromio-humeral mesafe (AHM), glenoid yüksekliği (GY), glenoid superior genişliği (GGs), glenoid inferior genişliği (GGi), glenoid alanı (GA), coraco-acromial mesafe (CAM), coraco-glenoid mesafe (CGM)ve acromio-glenoid mesafe (AGM) belirlenmiştir.
Bulgular: Ölçümlerin ortalama değerleri Hill-sack ve kontrol grubunda sırasıyla; glenoid eğimi (1.06±6.61°; 4.33±6.20°), acromio-humeral mesafe (6.66±1.26; 7.67±1.64 mm), glenoid yüksekliği (33.90±2.34; 35.03±3.29 mm), glenoid superior genişliği (19.89±5.89; 19.83±2.37 mm), glenoid inferior genişliği (24.28±2.53; 26.04±3.06 mm), glenoid alanı (647.93±91.26; 721.58±136.86 mm2), coraco acromial mesafe (40.24±3.99; 38.10±3.80 mm), coraco glenoid mesafesi (29.39±3.64; 29.96±4.44 mm), acromio- glenoid mesafe (31.44±3.45; 31.64– 33.56 mm) olarak belirlenmiştir. Glenoid eğimi (p=.0011), acromio-humeral mesafe (p= 0.001), glenoid height (p=0.039), glenoid inferior genişliği (p=0.001), glenoid alanı (p=0.002) ve coraco-acromial mesafe (p=0.008) gruplar arasında anlamlı farklılık göstermiştir.
Sunuç: Hill-sack lezyonu olan hastalarda cavitas glenoidalis ve arcus coracoacromiale morfhometrisi anlamlı farklılaklar göstermektedir. Bu farklılıkların bilinmesi glenohumeral instabilite tedavisinde risk faktörlerini azaltıp normale en yakın anatomik bütünlüğün sağlanarak nüks oranlarını azaltabilir.
Anahtar Kelimeler: arcus coracoacromiale; cavitas glenoidalis; glenohumeral instabilite; hill-sack lezyonları
Manuscript Language: English