Which factor is more associated with survival of patients with hip fracture over 90 years: Type of fracture or treatment modality?

OBJECTIVE: We aimed to analyze prognostic factors affecting the mortality and to evaluate whether the fracture type (collum femoris or intertrochanteric fracture) or treatment method (proximal femoral nail or hemiarthroplasty) affects the mortality in patients with hip fractures and older than 90 years old.
METHODS: In our study, we retrospectively reviewed the patients aged >90 years and operatively treated hip fractures. Patients were categorized according to fracture type and treatment method. Finally, three groups were created. Demographic values, laboratory values were analyzed for prognostic factors and determining independent factors associated with survival for each group.
RESULTS: A total of 193 patients were included with an average age of 92.5±2.4 (range, 90–104) years. There were 144 women and 49 men. There were 126 (65.2%) patients with intertrochanteric fracture and 67 (34.8%) patients with collum femoris fracture. At the time of this study, 142 (73.5%) patients had deceased. Staying in intensive care unit for collum femoris group, general anesthesia for intertrochanteric fracture treated with hemiarthroplasty group and delay to surgery and preoperative albumin level for intertrochanteric fracture treated with proximal femoral nail group were associated with poor survival.
CONCLUSION: Staying intensive care unit, general anesthesia, delay to surgery and preoperative albumin levels should be carefully evaluated for patients aged over 90 years with hip fractures. Our study showed that both fracture type and treatment modality were not associated with poor overall survival of the patients aged >90 years following hip fracture surgery.

Kalça kırığı olan 90 yaş üstü hastalarda hangi faktör sağkalımla daha fazla ilişkilidir? Kırık tipi mi tedavi yöntemi mi?

Amaç: Kalça kırığı olan ve 90 yaş üstü hastalarda mortaliteyi etkileyen prognostik faktörleri analiz etmeyi ve kırık tipi (kolum femoris veya intertrokanterik kırık) veya tedavi yönteminin (proksimal femoral çivi veya hemiartroplasti) mortaliteyi etkileyip etkilemediğini değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve yöntem: Çalışmamızda 90 yaş üstü ve ameliyatla tedavi edilmiş kalça kırığı olan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalar kırık tipine ve tedavi yöntemine göre kategorize edildi. Son olarak üç grup oluşturuldu. Demografik değerler, laboratuvar değerleri prognostik faktörler için analiz edildi ve her grup için sağkalım ile ilişkili bağımsız faktörler belirlendi.
Bulgular: Ortalama yaşı 92.5±2.4 (dağılım, 90-104) yıl olan toplam 193 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 144'ü kadın, 49'u erkekti. İntertrokanterik kırığı olan 126 (%65.2) hasta ve collum femoris kırığı olan 67 (%34.8) hasta vardı. Bu çalışma sırasında 142 (%73,5) hasta vefat etmişti. Kolum femoris grubu için yoğun bakımda kalma, hemiartroplasti ile tedavi edilen intertrokanterik kırık grubu için genel anestezi ve proksimal femoral çivi ile tedavi edilen intertrokanterik kırık grubu için ameliyata gecikme ve ameliyat öncesi albümin düzeyi kötü sağkalım ile ilişkili olduğu saptandı.
Sonuç: Kalça kırığı olan 90 yaş üstü hastalarda yoğun bakımda kalma, genel anestezi, cerrahide gecikme ve ameliyat öncesi albümin düzeyleri dikkatle değerlendirilmelidir. Çalışmamız hem kırık tipinin hem de tedavi modalitesinin kalça kırığı cerrahisi sonrası 90 yaş üstü hastalarda kötü genel sağkalım ile ilişkili olmadığını gösterdi.(NCI-2023-1-7)