Effect of bone grafting on bone union in exchange nailing for the treatment of femoral shaft nonunions

Objective: This study aims to investigate the effect of bone grafting on the bone union in exchange nailing(EN) for the treatment of femoral shaft nonunions.
Methods: A total of 26 patients (16 male) were included in this study. The mean age of the patients was 36.1 ± 9.3. Bone grafts were used in 8 patients (bone graft group), and EN was performed without bone grafting (no bone graft group) in 18 patients. Etiology, fracture type, location, and classification of the fractures at the time of initial injury were evaluated. The reduction type (open or closed) and locking status of the nails were also noted. Nonunion types were recorded. In the bone grafting group, iliac bone autografts were used in seven patients and a synthetic bone graft was used in one patient. Following EN, the presence and duration of bone union, and the increase in the nails’ diameter were analyzed for each group and compared.
Results: Union rates were 100% and %94.4 in bone grafting and no bone grafting groups, respectively. The mean union period was not significant between the groups (22.5 and 16.5 months, respectively) The mean increase in the nail diameter was 1.88 mm in the bone graft group and 2.00 mm in the no bone graft group (p>0.05).
Conclusion: This study demonstrated that high union rates can be achieved with EN by means of using larger diameter nails with or without bone grafting in the management of femoral shaft nonunions, and bone grafting had no significant effect on union rates and periods.

Femoral nonunionlarin çivi değişimi ile tedavisinde kemik greftinin kaynamaya olan etkisi

Amaç: Bu çalışmanın amacı, femur cisim kırıklarında kaynamamaların tedavisi için çivi değişimlerinde (ÇD) kemik greftlemenin kemik kaynaması üzerindeki etkisini araştırmaktır.
Yöntem: Bu çalışmaya toplam 26 hasta (16 erkek) dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 36,1 ± 9,3 idi. 8 hastada (kemik greft grubu) kemik greftleri kullanıldı ve 18 hastada kemik greftsiz (kemik greftsiz grup) ÇD uygulandı. Etiyoloji, kırık tipi, yerleşimi ve ilk yaralanma anındaki kırıkların sınıflandırılması değerlendirildi. Redüksiyon tipi (açık veya kapalı) ve çivilerin kilitlenme durumu da not edildi. Kaynamama tipleri kaydedildi. Kemik grefti grubunda yedi hastaya iliak kemik otogrefti, bir hastaya sentetik kemik grefti kullanıldı. ÇD sonrası her grup için kemik kaynamasının varlığı ve süresi ile çivi çapındaki artış analiz edildi ve karşılaştırıldı.
Bulgular: Kemik greftli ve kemik greftsiz gruplarda kaynama oranları sırasıyla %100 ve %94.4 idi. Ortalama kaynama süresi gruplar arasında anlamlı değildi (sırasıyla 22,5 ve 16,5 ay). Çivi çapındaki ortalama artış kemik grefti grubunda 1,88 mm, kemik grefti olmayan grupta 2,00 mm idi (p>0,05).
Sonuç: Bu çalışma, femur cisim kaynamamalarının tedavisinde kemik greftli veya greftsiz daha büyük çaplı çiviler kullanılarak ÇD ile yüksek kaynama oranlarına ulaşılabileceğini ve kemik greftlemenin kaynama oranları ve süreleri üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığını göstermiştir. (NCI-2023-7-22)