Evaluation of the relationship between the presence of an accessory maxillary ostium and the presence and types of nasal septum deviation: A computed tomography study

OBJECTIVES: The maxillary accessory ostium (AMO) has been associated with chronic rhinosinusitis and nasal septal deviation (NSD), but AMO may also be present in healthy individuals. AMO’s purpose, origin, and effects are uncertain. This study aimed to investigate the types and frequency of AMO and NSD, as well as their relationship.
METHODS: In our retrospective, single-center study, paranasal sinus tomographs performed in our clinic between 2022 and 2023 were scanned, and 200 patients who met the inclusion criteria were evaluated in terms of AMO direction (right/left), accessory ostium location (superior/middle/inferior 1/3), presence of NSD, and deviation type according to the Mladina index.
RESULTS: 60.5% of the patients were female and 39.5% were male. AMO distribution was similar between the groups (p>0.05). There was no significant correlation between the presence and localization of AMO and the presence of NSD (p > 0.05). NSD was detected in 93 patients (89.4%) with AMO and 78 patients (81.3%) without AMO (p = 0.16). The distribution of NSD presence and types was similar in right or left localisation, AMO (+) and AMO (-) patients (p>0.05).
CONCLUSION: The evidence that AMOs cause chronic sinusitis and FESS failure is insufficient and cannot explain the presence of AMOs in healthy individuals or children. There are very few studies in the literature examining the NSD-AMO relationship. In our study, high rates of NSD and AMO were found in individuals without paranasal disease, but no statistically significant relationship was found between the presence, location, and type of NSD and AMO. Early-onset, long-term prospective studies on the relationship between NSD and AMO may help to explain the etiopathogenesis of paranasal diseases that reduce quality of life.

Nasal septum deviasyon tipleri ile aksesuar maksiller ostium ilişkisinin değerlendirilmesi: Bilgisayarlı tomografi çalışması

AMAÇLAR: Maksiller aksesuar ostium (AMO) kronik rinosinüzit ve nazal septal deviasyon (NSD) ile ilişkilendirilmiştir, ancak sağlıklı kişilerde de AMO bulunabilmektedir. AMO'nun amacı, kökeni ve etkileri belirsizdir. Bu çalışmanın amacı AMO ve NSD'nin tipleri, sıklığı ve aralarındaki ilişkiyi araştırmaktır.
YÖNTEM: Retrospektif, tek merkezli çalışmamızda, 2022-2023 yılları arasında kliniğimizde çekilen paranasal sinüs tomografileri taranarak, dahil edilme kriterlerini karşılayan 200 hastanın görüntüleri üzerinden AMO yönü (sağ/sol), aksesuar ostium yerleşimi (superior/middle/inferior 1/3), NSD varlığı ve Mladina indeksine göre sapma tipi açısından değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların %60.5'i kadın, %39.5'i erkekti. AMO dağılımı gruplar arasında benzerdi (p> 0.05). AMO varlığı ve lokalizasyonu ile NSD varlığı arasında anlamlı bir korelasyon yoktu (p>0.05). AMO olan 93 hastada (%89.4) ve AMO olmayan 78 hastada (%81.3) NSD tespit edildi (p = 0.16). NSD varlığı ve tiplerinin dağılımı sağ veya sol yerleşimde, AMO (+) ve AMO (-) hastalarda benzerdi (p>0.05).
SONUÇ: AMO'ların kronik sinüzite ve FESS başarısızlığına neden olduğuna dair kanıtlar yetersizdir ve sağlıklı kişilerde veya çocuklarda AMO varlığını açıklayamamaktadır. NSD-AMO ilişkisini inceleyen literatürde çok az çalışma vardır. Çalışmamızda, paranazal hastalığı olmayan bireylerde yüksek oranda NSD ve AMO saptandı; ancak NSD varlığı, yeri ve tipi ile AMO arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamadı. NSD ve AMO ilişkisi üzerine yapılacak erken başlangıçlı uzun vadeli prospektif araştırmalar, yaşam kalitesini düşüren paranazal hastalıkların etiyopatogenezini açıklamaya yardımcı olabilir. (NCI-2023-7-26)